"Kötü başladı, yenik duruma düştü; dengeyi kurdu, golü de buldu ama rakibinin baskısına cevap veremeyerek yenildi."
Bu cümlelerin öznesi önceki haftalarda Fenerbahçe'nin rakipleriydi. Ancak bu defa Fenerbahçe kötü başladı ve kötü bitirdi.
Fenerbahçe'nin kötü oyununu daha da sevimsizleştiren, berbat zeminin yanı sıra forvetlere uzun top atmaktan başka bir planın olmamasıydı. Sıkışmış oyunun duran top organizasyonuyla çözüleceğini sananlar da yanıldı, sarı lacivertliler golü karakterine uygun paslaşmalardan sonra buldu.
Fenerbahçe'nin özellikle bu sezon karakteri haline gelen önde baskısı bu maçta etkisizdi. Kazanılan toplar da kullanılamadı. Ersun Yanal'ın 4-2-4 şeklinde formüle edilebilecek şapkadan tavşan çıkarma haraketi de tutmadı.
Karabükspor, önce Fenerbahçe'nin boşalttığı alanları iyi değerlendirdi. Sonrasında da rakibinin çıkmasına bile izin vermedi ve hak ettiği bir galibiyete uzandı.
Fenerbahçe adına takımını farktan kurtaran isim kaleci Volkan Demirel'di. Caner'in zaman zaman hücumdan çok, ön plana çıkmadığı savunma yetenekleriyle parladığını söylemek gerekir. Gökhan Gönül'ün diğer kanatta ona eşlik edemediğini de belirtmeli. Ve Cristian Baroni… Bu satırların yazarı futbolcuyu sevmektedir. Fenerbahçe'nin oyununa çokça sükunet, nadiren de akıl kattığını düşünmektedir. Ancak Baroni, bu maçta klas gol pasına rağmen gamsızlık ekledi.
Fenerbahçe'nin kaybetmesi kredisini tüketmedi belki ama kötü futbolu eleştiriyi hak ediyor. Rakip kaleyi şutlarıyla döven Fenerbahçe'den eser yoktu. Rakibinden daha fazla top kaybeden, köşe vuruşu sayısında bile geride kalan Fenerbahçe'ydi. Hakem Bülent Yıldırım, kritik bir anda avantaj uygulamaması ve tartışmalı bir ofsayt pozisyonunda gol kararı vermemesi eleştirilebilir ama yenilginin nedeni olamaz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder