F.Bahçe sahasında belki en kötü oyununu oynayarak galip geldi.
Fenerbahçe'nin çevresindekiler puan kaybediyor, sarı lacivertliler kazanmaya devam ediyor.
Sarı lacivertiler için igin ilk maçında kaybetmek bir tür "vak'ayi hayriyye" olarak nitelendirilmişti. Benzer açıdan yaklaşacak olursak önde basmak, rakibin çıkmasına izin vermemek ve gol için arzulu olmak Fenerbahçe'nin artılarıydı. Ancak ev sahibinin konsantrasyonunu yediği golün yükseltmiş olması da ayrıca vurgulanmalı.
Fenerbahçe'nin orta sahasındaki ikili, Cristian Baroni ile Raul Meireles için söylenecekler aslında maçı özetliyor. Yetenekliler ama sergilemekte cimrilik ettiler. Oyunun içindeydiler ama yaratıcılık gösteremediler. En iyi niyetli yorum da en azından hep takım arkadaşlarının ilk pas alternatifi olmaya çalıştılar.
Fenerbahçe'nin çok iyi oynadığını söylemek güç. Ancak bunun karşılaştırması kendi standartlarına göre. Yoksa yakın çevresinden Fenerbahçe'ye rakip olabilecek yokmuş gibi görünüyor.
Fenerbahçe'nin standartlarının altında kalarak kazanması ve en yakın rakibine büyük fark atması çok önemli. Üstelik gidişat, böyle giderse farkı göstermek için iki elin parmaklarının da yetmeyeceği yönünde...
Konyaspor'un ve bir dönem Ersun Yanal ile kader birliği yapan Mesut Bakkal'ın yürekli oyunu da Fenerbahçe'yi zorlayan bir başka etkendi. Aleksandır Hleb'i özellikle ilk yarıdaki oyunuyla izlerken aklıma "Form geçicidir, klas kalıcı" sözü geldi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder